Stokrotka						Płonie ognisko w lesie
Gdzie strumyk płynie z wolna,						Płonie ognisko w lesie,
Rozsiewa zioła maj,						Wiatr smętną piosnkę niesie,
Stokrotka rosła polna,						Przy ogniu zaś drużyna
A nad nią szumiał gaj.						Gawędę rozpoczyna.
Stokrotka rosła polna,
A nad nią szumiał gaj.						Czuj, czuj, czuwaj, czuj, czuj, czuwaj,
						Rozlega się dokoła.
"W tym gaju tak ponuro,						Czuj, czuj, czuwaj, czuj, czuj, czuwaj,
Że aż przeraża mnie,						Radosne echo woła.
Ptaszęta za wysoko,
A mnie samotnej źle.						Przestańcie się już bawić
Ptaszęta za wysoko,						I czas swój marnotrawić,
A mnie samotnej źle."						Niech każdy z was się szczerze
						Do pracy swej zabierze.
Wtem harcerz idzie z wolna
"Stokrotko witam cię,						Tak, tak, tak, tak, tak, tak, tak, tak
Twój urok mnie zachwyca,						Do pracy swej zabierze.
Czy chcesz być mą, czy nie?						Tak, tak, tak, tak, tak, tak, tak, tak
Twój urok mnie zachwyca,						Do pracy swej zabierze.
Czy chcesz być mą, czy nie?"
						Wiatr w lesie cicho gwarzy.
Stokrotka się zgodziła						Śpią wszyscy oprócz straży,
I poszli w ciemny las,						A ponad śpiące głowy
A harcerz taki gapa,						Rozlega się krzyk sowy.
Że aż w pokrzywy wlazł.
A harcerz taki gapa,						Puchu, puchu, puchu, puchu.
Że aż w pokrzywy wlazł.						Rozlega się krzyk sowy.
						Puchu, puchu, puchu, puchu.
A ona, ona, ona,						Rozlega się krzyk sowy.
Cóż biedna robić ma?
Nad gapą pochylona
I śmieje się: cha! cha!						Płonie ognisko
Nad gapą pochylona						Plonie ognisko i szumią knieje
I śmieje się cha, cha!						Drużynowy jest wśród nas
						Opowiada starodawne dzieje
Gdzie strumyk płynie z wolna,						Bohaterski wskrzesza czas
Rozsiewa zioła maj,
Stokrotka znikła polna,						O rycerstwie spod kresowych stanic
Z harcerzem poszła w dal						O obrońcach naszych polskich granic
Stokrotka znikła polna,						A ponad nami wiatr szumny wieje
Z harcerzem poszła w dal						I dębowy huczy las.

						Już do odwrotu głos trąbki wzywa
Dalej wesoło						Alarmując ze wszech stron
Dalej, wesoło niech popłynie gromki śpiew,						Staje wiara w ordynku szczęśliwa
Niech stutysięcznym echem zabrzmi pośród drzew,						Serca biją w zgodny ton
Niech spędzi z czoła wszelki smutek, wszelki cień
Wszak słoneczny mamy dzień!						Każda twarz się uniesieniem płoni
						Każdy laskę krzepko dzierży w dłoni
Ref.:						A z młodzieńczej się piersi wyrywa
Glory, glory Alleluja!						Pieśń potężna, pieśń jak dzwon
W sercu radość się rozpala.
Glory, glory Alleluja!						Gaśnie ognisko i szumią drzewa
Chcemy słońca, chcemy żyć.						Spojrzyj weń ostatni raz
						Niech ci w duszy radośnie zaśpiewa
Harce, wycieczki, obozowych przeżyć moc,						Że na zawsze łączą nas
Piosnki gorące, mknące jak kamyki z proc,
Serca złączone bratnich uczuć cudną grą						Wspólne troski i radości życia
Pozdrowienia ku nam ślą.						Serc harcerskich zjednoczone bicia
						I ta przyjaźń gorąca prawdziwa
Ref.:						Którą Bóg połączył nas